David Ruiz, tafallako irakasle bat Manchesterreko Unibertsitatean

29 urteko gazte honek batxilergoko eta fakultateko hainbat maisuri esker aurkitu zuen zientziekiko zaletasuna. Orain, Ingalaterrako unibertsitateko ikasleei irakasle gisa laguntzen die Zientzia eta Ingeniaritza Fakultatean. Hala egiten du iaz Kimikako doktoretza amaitu zuenetik.

David Ruizentzat, integralen ariketak edo tiro parabolikoak egitea puzzle bat egitea bezalakoa zen. Txikitatik jolasean zebilen zientzietako adarrekin, bat aukeratu gabe. Batxilergoan Kimikako irakasle batekin topo egin zuen arte. Hark lagundu zion bere bidea aurkitzen, eta haren gidariak amaiera eman zion “egoste luzeko” prozesu bati, eta, azkenean, Nafarroako Unibertsitatean diziplina hori ikastera eraman zuen.

"Bide honetatik jo nuen, nahiz eta pertsona batzuek gomendatu ez– dio Ruizek barre artean –. Azkenean, karrera bat aukeratzea bost etorkizun ezberdinen artean dardo bat botatzea da". Are gehiago hainbeste kezka daudenean. DBHtik, Ruizek bederatzi eta hamar urteko haurrak entrenatzen zituen Tafallako Saskibaloi Klubean, bere filosofiaz maiteminduta zegoelako: "Harrobiaren talentuaren aldeko apustua egiten dute, beste maila batzuetara irits dadin".

Halaber, Kudeaketa eta Ekintzailetza Zientifikoko diploma eskuratu zuen, eta Eztabaida Klubean parte hartu zuen unibertsitate-ikasketak Iruñan egiten zituenean. Han, jakintzaren hainbat arlotako jakin-min hori beste batzuekin partekatu ahal izan zuen. "Halakoa izatea oso nafarra da", dio 29 urteko tafallarrak.

Hori bai, bere motor nagusia materiaren konposizioaren, egituraren, propietateen eta transformazioen azterketa zen, maila molekularrean eta atomikoan. Eta material ez-organikoen munduan jarri zituen bere indarrak, irakasle baten lan onari esker ezagutu zuena. "Izan ere, graduko hirugarren mailan, beste ikaskide batzuek eta nik ikerketa bat hasi genuen berarekin batera, propietate batzuengatik giroa gas toxikoetatik garbitzeko gai zen material bat karakterizatzeko. Uda hartan bertan, Aberdeengo Unibertsitatera joan ahal izan nintzen ikerketa amaitzera", gogoratu du.

Ikerketa zientifikoarekin izan zuen lehen harremana hain positiboa izan zen, non, graduko ikasketak amaitu ondoren, 2016an Nanozientzia eta Nanoteknologiako masterra hasi baitzuen Bartzelonako Unibertsitatean. Prestakuntza horrek doktoretzara eraman zuen, eta handik urtebetera Manchesterreko Unibertsitatean lurreratu zen. Bere helburua? Korrosio gozoaren aitzindari kimikoak, ur gezak eragindako egitura metalikoen degradazio mailakatua eta industrietan erabiltzen diren ekipoei eragiten dieten beste faktore atmosferiko batzuk aztertzea.

"Ahoa bete hortz geratzen zitzaidan zentro ospetsu honetara nindoala esatean. Baina, egia esan, hemen asko estimatzen dituzte Espainiako graduatuak, gure hezkuntza hobea delako beste herrialde batzuetakoa baino. Badakite, gainera, gorputzez eta arimaz aritzen garela egiten dugun horretan, eta horregatik jartzen dituzte talentu ikertzailearen esku behar diren baliabideak ", hausnartu du. Bere ohiturei leial, Ruizek ez zuen zalantzarik izan Project Management Instituteren Proiektuen Kudeaketako ziurtagiri bat eskuratzeko.

IKERKETATIK IRAKASKUNTZARA

Hala ere, ikertzaile nafarrari arreta gehien eman zioten aukerak irakaskuntzarekin lotutakoak izan ziren. Adibidez, Kimikako tutorea izan zen The Brilliant Academy-n, doktore-komunitatearekin batera lan egiten duen irabazi-asmorik gabeko erakunde batean, non "ikasle behartsuei unibertsitate lehiakorrenetara sartzen laguntzeko eta unibertsitate horietara iristen direnean arrakasta izateko prestatzen dituzte". Aldi berean, ResLife ekimenean parte hartu zuen, unibertsitateko egoitzetako ikasleei beren hezkuntza eta bizitza pertsonalean laguntzea helburu duena.

Ia konturatu gabe, hazten hainbeste lagundu zioten irakasle horien urratsak jarraitzen ari zen Ruiz. Eta, horrela, hezkuntzarako bokazioa azaleratu zen: "Klaseak ematea nire motibaziorik indartsuena bihurtu zen, baita ikerketaren beraren gainetik ere. Tutore izateak irakaskuntzarekin poza esperimentatzeko aukera eman zidan, eta ResLifeko esperientziak asko hezi ninduen ikasleei osasun mentaleko arazoz eta itxaropen faltsuz betetako testuinguru batean laguntzeko. Bere unerik txarrenean deitu nauen jendea izan dut".

Lan horrekin batera, Ruizek Manchesterreko Unibertsitatean irakasle izateko plaza bat lortzeko aukera aurkitu zuen. Profil horiek, Espainiako ereduan ia existitzen ez direnak, ikaslearen arretan, eskolak ematean eta irakaskuntzaren metodologian oinarritzen dira, eta, beraz, ez dute ikerketa-lanik egiten. "Ikasleei ematen zaien laguntza akademikoa zein morala da. Bat-bateko eragina duzu, eta oso garrantzitsua. Ikaslearekin hitz egitea karrera uztearen edo jarraitzearen arteko aldea izan daiteke", balioetsi du.