Carmen Velillaren ibilbidea azentuz idazten da

Amets bat zuen: industria anglosaxoian lan egitea, komunikazioan "onenengandik" ikasteko. Helburu horren bila, kazetari iruindarra Erresuma Batura joan zen GKE txiki batekin bat egitera. Handik aurrera, 'tech' sektorean barneratzen joan zen. Duela gutxi, Estrategia Globaleko buru izendatu dute Workspace 365 Herbehereetako enpresan.

Egia ezagutu, bidegabekeriak salatu eta ahaztuenen borroka aldarrikatu nahi duten beste gazte askok bezala, Kazetaritza ikastea erabaki zuen Carmen Velillak. Bere jaioterrian kokatutako Nafarroako Unibertsitatea aukeratu zuen eginkizun hori betetzeko. Iruindar honek, ordea, nahikoa izan zuen udako lehen praktikekin Kapuściński, Fallaci y García Márquez-en lanbidearen aurpegi mingotsa ezagutzeko. "Oso idealista nintzen -aitortu du barre artean, bere gaztetasunaren errugabetasuna gogoratzen duen heinean-, herriaren ahotsa izango nintzela uste nuen".

Desengainua hain handia izan zen, profesioan lehen urtea igaro ondoren amore ematea pentsatu zuela. "Miguel Ángel Jimeno deitu nuen (Nafarroako Unibertsitateko Komunikazio Fakultateko irakaslea), nire mentoreetako bat. Oso ezberdinak gara gauza askotan, baina maite dut. Esan nion: "MAJ, utziko dut. Hau ez da niretzat ". Eta erantzun zidan: "Ea, istorio asko daude eta kontatzeko modu asko".

Badirudi maisuaren hitzak aski sinesgarriak izan zirela, Velillak hasitakoa bukatzearen alde egin baitzuen. Barne-komunikazioan eta komunikazio korporatiboan espezializatu zen, eta horretarako hautazko irakasgai jakinak aukeratu zituen. Horietan, arrainak uretan lez moldatzen zen. Unibertsitateko urteak zorroztu zituen, lehenik Università degli Studi di Perugia-n (Italia) sei hilabeteko truke akademikoa eginez eta, ondoren, Institución Futuro think thank-en praktikak eginez. Lizentziatu eta gutxira, Nafarroako Ingersoll Randeko ordezkaritzan (Koxkaren aurreko jabea) sartu zen, zehazki Barne Komunikazioaren arloan.

“Han asko ikasi nuen. Giza Baliabideekin lan egiten nuen, baina enpresaren istorioak kontatuz, AEBko markak barruan eragina izan zezan saiatuz”. gogoratu du. Lantegi hartan ulertu zuen kontakizuna "bisualki kontatzen" dela. Edo, bestela esanda, forma funtsa dela. Kontua da, laburbilduz, seihileko batean Diseinuko ikastaro batean izena ematea erabaki zuela. "Edukitzailea eta edukia kontatzen dira -argudiatzen dut-, hori beti izan da oso garrantzitsua niretzat. Banekien ez nuela diseinatzaile izan nahi, baina diseinatzaileekin hitz egiteko tresnak izan nahi nituen istorioak ahalik eta hobekien kontatzeko. Niri ibilbidean zehar erabili dudan zerbait da eta primeran etorri zait ".

Urtebete geroago Crealian lurreratu zen, komunikazio agentzien munduan "murgiltzeko" asmoz. Bi ekitaldi baino gehiagotan hamar bat bezero biltzen zituen zorro bat kudeatzen aritu zen, eta bere bulegotik "denetarik egiten zuen", markentzako istorioak idaztetik eta web proiektuak zuzentzetik krisi-komunikazioko planak ezartzeraino. Lehiaketa publiko bat ere irabazi zuen, Nafarroako Gobernuaren ekimen baten komunikazioa kudeatzeko, zenbait startup-ekin zerikusia zuena. Garaipen txiki horrek amets amerikarra jazartzeko grina areagotu besterik ez zuen egin: Velillak Estatu Batuetara iritsi nahi zuen, eta bere bidea erraztuko zuen zentzuzko bidezidor bat helmuga hurbilago batean lehen geldialdia egitea izango zela pentsatu zuen. Erresuma Batura begira jarri zen, anglosaxoiek "komunikazio onena" egiten dutela sinetsita.
 

ERRESUMA BATURA JAUZI
Europar Batasuneko programa bati esker, CSVn lan egiteko hautatu zuten. Erakunde "ederra" zen, baliabide urriko gazteei kazetaritzako prestakuntza ematen ziena, goi-mailako ikasketak egiteko baliabide ekonomiko nahikorik ez zuten pertsonentzat. "Oso soldata baxua ematen ziguten -aitortzen dut-, baina etxea ordaintzen ziguten eta aseguratuta geunden. Nik han ikasi nuen... hau da, herrialde honek maila profesionalean eman didana ez dit inork emango".

Ingeles broken batekin, hamabi hilabetez, hiriko biztanleen artean erakundea sustatzen aritu zen, eta  ‘bere ikasleei’ galderak egiten, bideoak egiten eta elkarrizketak editatzen irakatsi zien, gero GKEak bere kabuz argitaratutako aldizkarietan agertzen zirenak. Dinamika hori benetako bizi-lezioa izan zen harentzat. “Ingalaterratik asko gustatzen zaidan gauza bat da hemen esperientzia asko baloratzen dutela, ikasketak edozein direla ere. Egun, nire ikasle gazte horietako batzuk BBCn daude”.

Urte zoro horren ostean, Velillak ikasten jarraitzeko grina zuen, bere unibertsitate-prestakuntza beste gaitasun batzuk eskuratzearekin osatzen zituen. "Herrialde honetan asko baloratzen den beste gauza bat -azaldu du Manchesterretik- bezeroarentzako arreta da. Ingalaterrako merkatua oso egokituta dago horretara. Marketinean eta komunikazioan ona izan nahi banuen, bezeroa zentroan jartzen ikasi beharko nuela pentsatu nuen". Hala, account manager bihurtu zen Petsafen. "Nire lana Britainia Handiko, Espainiako eta Italiako bezeroei arreta ematea zen, eta, gero, haiek zituzten arazoak Marketing Departamentura iragaztea, produktu-gidak sor zitzaten", zehaztu du. Profesionaltasun hutsetik haratago, ordea, urrats horrek pertsonalki hazteko eta artean zituen konplexu batzuk kentzeko balio izan zion. "Marketinetik eta merkatuetatik asko ikasi nuen, baina era berean nire ingeles maila hobetu nuen eta nigan konfiantzan irabazi nuen".

Iruzurtiaren sindromeak zelatan jarraitzen zion, lanpostu berri baten bila Epwin Groupen, leiho, ate eta faszia sistemen hornitzaile den konpainian, beste jauzi bat egiteko prestatzen ari zenean. "Hasieran beldur handia nuen. Pentsatzen nuen: "Nola harrapatuko naute ni espainiarra banaiz, gainerako hautagai guztien aurrean?". Batzuetan, kanpoan gaudela, badirudi inork baino gutxiago sinesten eta eskatzen dugula. Atzera begiratzen dut eta uste dut ia ordaintzen ari nintzela lan bat eman ziezadaten. Segurtasun falta asko nituen”, onartu du.

Enpresa hartan, marken exekutibo gisa hasi zen, komunikazio-planak eginez. Eta ia konturatu gabe, hamarkada bat eman zuen bertan, Product Marketing manager izatera iritsi arte. Bidean beste gauza asko bizi izan zituen: bi formakuntza egin zituen The Chartered Institute of Marketin-en, eta urrutitik lan egin zuen bi urtez —telelana eguneroko ogi bihurtu aurretik- aitarengandik gertu egoteko (dagoeneko hilda dagoena) eta haren ahalegina saritua ikusi zuen.

HASIERA BERRIAK

“Enpresa horretan hirurogeita hamar produktu baino gehiago merkaturatu nituen. Erditu aurretik -Velillak 4 urteko seme bat du- proiektu berri bat sustatu genuen, egiten genuenaren oso bestelakoa. Ni nintzen merkaturatze, komunikazio eta salmenta guztiaren arduraduna. Ekitaldi batean kanpainarekin eta produktuarekin lotutako hainbat sari irabazi genituen. Niretzat amaiera izan zen eta pentsatu nuen: Kito. Ezin dut gehiago lortu”, dio. Ez zen etsipen ekintza bat izan. Bere bizitzako beste kapitulu batzuetan bezala, istorio honetako protagonistak berriro bere burua berritu nahi izan zuen, sektore berri batean murgilduz. "Beti aritu izan naiz manufacturing-ean, eta tekh-ean sartu nahi nuen, iragana delako eta beste sektoreekin alderatuz argi-urteetara mugitzen delako", azpimarratu du.

Duela urtebetetik, Workspace 365 enpresako marketin-burua da. Enpresa hori Zeelanda Berrikoa da, eta lan-espazioetako produktibitatea optimizatzeko irtenbideak eskaintzen ditu. Orain erantzukizun berri batekin bateratzen den lanpostua da: duela gutxi konpainiako Estrategia Globaleko buru izendatu dute. “Nire bizitzan amestu ez nuen postu bat da”, aitortu du. Baina bizitzan, batzuetan, ametsak betetzen dira. Orain, “produktuak merkaturatu eta baloratzeaz, zein merkatutara joango direnak definitzeaz eta marka-posizionamendua egiteaz” arduratuko da.

Istorioaren “alderdi polita” kontatzen duela jakinik —lanbideko hastapenetan, kulturen arteko talketan edo Brexitaren aldeko kanpainaren ondoriozko tentsio-gertaeretan izan daitekeen nekea laburki berrikusiz—, Velillak bere bilakaera kontatzen du, Manchesterren zentroan bizi zenetik, eremu “hipsterra” eta “oso proberdea” baita. Hain zuzen, hirian parke gehiago eraikitzeko lan egiten duen boluntario-talde batekin elkartzera bultzatu du han bizitzeak. Zerbait bitxia gertatu zaio Ingalaterrako iparraldeko hiri honetan urteak igaro ahala: ama-hizkuntza zein den erakusten duten ezaugarriak galdu beharrean, Velillak altxor gisa gordetzen ditu. “Nire karreraren lehen zatia ingelesa ingeles modura hitz egiten eman nuen, baina puntu bat iritsi zen, eta esan nuen: ‘Amaitu da’. Ni espainiarra naiz eta oso harro nago. Oso ondo hitz egiten dut ingelesez, baina espainiar azentuarekin. Eta ez dut aldatuko”.

Era berean, ez du arazorik izango, baldin eta oroimena errefreskatu behar badizute esaera zahar edo 'hitzontziren' batekin. Bere semeak, Hugok, irailean hasiko du eskola eta ordutik aurrera, Erresuma Batuan bizi diren ia haur guztiek bezala, bi asteko oporraldia izango du hiru hilean behin. Abantaila horrek, bai berari bai bere bikotekideari eskaintzen dioten laneko malgutasunarekin batera, Velilla sarritan bere lurraldera itzultzea ekarriko du.